Een verloren traditie wordt nieuw leven ingeblazen, de rubriek “Raadsfileren” wordt weer vervolgd. Mede door de komst van ons verse lid, Roel van Bezouw. Ik en velen met mij zijn toch wel erg nieuwsgierig naar die man, die vrijwel iedereen van het bord schuift, nu al les geeft en doorstroomt van groep 3 naar groep 2 naar groep 1, alwaar hij zich nu al veilig genesteld heeft op de 5e plaats. Zoals gebruikelijk wordt er voorafgaand aan het interview een pot geschaakt. Dit om het ijs te breken, te acclimatiseren en om wat scherpte te krijgen. Roel zijn ijs was snel gebroken, ook was hij snel geacclimatiseerd en zeer scherp sloeg hij mij van het bord.

Op de laatste “normale” speelavond bij het Wapen, speelde de Raadsheer in de kwartfinale van de Brabantse Beker. De Brabantse Beker bestaat in mijn herinnering toch vooral als dat ene wedstrijdje aan het begin van het seizoen dat we eigenlijk altijd verliezen. Maar de laatste jaren stoten we steeds vaker door naar de volgende ronde, en zo ook deze editie.

In ronde 4 mochten we aantreden tegen De Baronie 2 uit Breda. Baronie ken ik als een club die al sinds jaar en dag een veel te klein ledenbestand heeft voor de stad waarin ze spelen. De club was altijd slechts iets groter dan De Raadsheer en als jong menneke uit de omgeving ging je natuurlijk niet naar Baronie, maar ging je spelen bij De Raadsheer. Het was altijd een oubollige club zonder jeugdafdeling die er zelfs zonder concurrerende Bredase verenigingen niet in slaagde veel schakers te binden. Zo wees ik in mijn verslag uit 2020 op niet-zo-subtiele wijze op de humor van hun toenmalige locatie, een bejaardentehuis, met de status van de club. Iets wat menig Baron trouwens met beduidend minder plezier las dan dat ik het zelf schreef.

Om dit bericht te kunnen lezen moet je ingelogd zijn.

Klakkerdeklakkerdeklak, klak klak klak, klakkerdeklakkerdeklak, klak klak klak.

Alleen Raadsheer 2 leden maken een kleine kans om deze maffe openingszin goed te raden. Het is namelijk het klapperende gebit van iemand die buiten kou staat te lijden. Daags tevoren had ik als grap gevraagd wie er vandaag zou rijden. Roel reageerde zoals altijd direct. Hij vroeg me om 07.00 klaar te gaan staan en zou me dan om 12.45 oppikken. 6 uur lang met 6 graden buitentemperatuur is best heftig, maar ik twijfelde geen moment aan het idee van Roel, die heeft inmiddels mijn volle vertrouwen, dus ook in dit idee moest een winstplan schuilen. Echter toen Roel er om 12.50 nog niet was wrong ik mezelf bevroren achter het stuur en sjeesde naar de speelzaal. Aldaar zei Roel lachend, oh ik was je vergeten. Kamp van Koningsbrugge flitste door mijn hoofd. Dat moest het zijn. Ik was zooooo gehard, opgefokt en stijf van adrenaline dat dat mijn schaak prestatie zeker ten goede zou komen. Wederom bedankt voor dit inzicht.