Het huidige externe schaakseizoen voelt als het langste seizoen ooit. Door een lange Corona lockdown en regelmatig veel afwezigen/zieken is er weinig binding met de competitie. En juist daardoor gebeuren er in die competitie soms rare dingen. Zo konden we in de vorige ronde slechts ternauwernood alle borden vullen, deze ronde hadden was iedereen aanwezig. Het grootste voordeel daaraan was toch wel dat we Jorrit buiten de opstelling konden laten. Een ander raar ding was dat we tegen De Zwarte Dame uit Zeeland speelden, maar dat er noch een zwarte speler, noch een dame in hun opstelling te bespeuren was. Overigens is de website van de Zeeuwen wel te vertalen in het Sloveens, maar kon ik pas na een kwartier vinden dat het clublokaal in Kruiningen staat. Beetje een anticlimax wel: een kwartier zoeken en uitkomen in Kruiningen.

Door het gevolgtijdelijke ontstaan van mijn zoon en een pandemie, was het alweer even geleden dat ik een weekendtoernooi gespeeld heb. Nu het zonnetje letterlijk  en figuurlijk weer schijnt in de wereld, kriebelt het weer aan alle kanten en al snel bleek het toernooi tijdens het paasweekend in Delft de best planbare optie dit seizoen. Richard was ook  geïnteresseerd, wat er voor zorgde dat hij afgelopen vrijdag de BMW van de zaak bij mij voor de deur parkeerde om tesamen naar de prinsenstad te trekken.

Een jaar geleden leek het er in de verste niet op dat er ooit nog aan een schaakcompetitie begonnen kon worden. Er was iets met corona, weten jullie nog! Maar het kan verkeren. De mondkapjes liggen in een museum. De handen worden weer als vanouds geschud maar heeft het vuistje toch nog niet helemaal als ritueel verdrongen. Er wordt weer volop geschaakt en de clubavond, op donderdag bij Het Wapen van Zundert in de Katerstraat, draait al maanden op volle toeren. Maar met nog maar twee speelronden te gaan is het einde van de competitie alweer in zicht. Alle kaarten zijn al bijna geschud ook. De spanning is op een paar beslissingen na al voor een groot deel uit de competitie verdwenen.

Na vijf van de zeven speelronden heeft Jan Vriends uit Wernhout de concurrenten allemaal op achterstand gezet. Of het genoeg is om dit seizoen bekerwinnaar te worden is nog lang niet zeker maar hij heeft wel een klein gaatje weten te slaan op zijn achtervolgers. Vriends heeft 4,5 punt uit vijf wedstrijden (vier gewonnen, één remise). Zijn naaste belagers, de verrassend sterk acterende Ron Been en subtopper Mitchell Matthijssen, hijgen hem met vier punten in de nek.

Verleden zaterdag speelde Het Eerste van De Raadsheer tegen Gardé. Een inmiddels bekende tegenstander die we elk jaar weer tegenkomen. Het was de eerste externe partij sinds de Kerstlockdown. En omdat we in de laatste ronde voor de lockdown tegen bijna-hekkensluiter Baronie speelden, waren we inmiddels een lange reeks van ruim 4 maanden ongeslagen! Dat betekent dat sommige spelers haast waren vergeten hoe het is om verslagen te worden. Veel schoten we daar overigens niet mee op, omdat dezelfde spelers ook haast vergeten waren of het nu ook alweer het paard of de loper was die over andere stukken heen mocht springen.

OSV 3 – De Raadsheer 3: 2½ – 1½

Zaterdag ging Raadsheer 3 helemaal naar Oss. Op en naast het bord, weinig inspiratie. De winnaars hadden dit wel: een correct verslagje op hun website.